Podniesienie dna zatoki szczękowej. Charakterystyka zabiegu

Leczenie implantologiczne nie zawsze przebiega szybko i bezboleśnie. Często zdarza się tak, że przed przystąpieniem do zabiegu, dno zatoki szczękowej u pacjenta wymaga podniesienia. Nisko schodzące zatoki uniemożliwiają wszczepienie implantów, jednak dzięki nowoczesnym technologiom, można uzyskać właściwe pozycjonowanie dna i przystąpić do planowanego zabiegu.

Metody i wskazania do zabiegu podniesienia dna zatoki szczękowej

U każdego człowieka występują cztery pary zatok. Należą do nich zatoki szczękowe, klinowe, czołowe oraz komórki sitowe. Znajdująca się w jednej z kości twarzoczaszki zatoka szczękowa w kształcie piramidy, wyścielona jest błoną śluzową. Często po utracie zęba, ilość kości pomiędzy zatoką szczękową a jamą ustną może być niewystarczająca do wszczepienia implantów. W takim przypadku koniecznie należy wykonać zabieg podniesienia dna zatoki szczękowej. Dentyści z gabinetu stomatologicznego dra Tomasza Pańczyka stosują w tym przypadku dwie techniki:

• otwartą,
• zamkniętą.

Pierwsza metoda polega na wejściu operacyjnym do zatoki ze strony bocznej. Po dostaniu się do niej stomatolog umieszcza na dnie, tuż pod błoną śluzową tkankę kostną lub materiał kościozastępczy. Technika ta pozwala na większą odbudowę kości. Zabieg może obejmować równoczesne wszczepienie implantu.

Metodę zamkniętą stosuje się, kiedy wymagane jest podniesienie dna zatoki w niewielkim zakresie. Materiał kostny lub kościozastępczy wprowadza się przez wywiercone w tkance kostnej otwory. Jest to mniej inwazyjna technika, która pozwala na szybsze gojenie się ran po zabiegu.

Możliwe powikłania i zalecenia po zabiegu

Dla zmniejszenia bólu i opuchlizny po zabiegu podniesienia dna zatoki szczękowej, zaleca się stosowanie chłodnych kompresów. Ważne jest także zachowanie dotychczasowej higieny jamy ustnej. Jej zaniedbanie może wywoływać poważne skutki uboczne, które będą wymagały specjalistycznego leczenia. Przez około dwa tygodnie od wykonania zabiegu, należy unikać podnoszenia ciężkich przedmiotów, schylania się oraz intensywnego wysiłku fizycznego. Ból można zwalczać lekami, a w razie konieczności, po konsultacji z lekarzem, zastosować antybiotyk.

Biorąc pod uwagę możliwe powikłania po zabiegu, najczęściej u pacjentów dochodzi do przerwania błony śluzowej zatoki szczękowej. W przypadku dużych uszkodzeń stosuje się błonę zaporową zamykającą zatokę. Inną dolegliwością jest rozchodzenie się rany lub utrata materiału wypełniającego. Takie powikłania wymagają natychmiastowego kontaktu z lekarzem przeprowadzającym zabieg.