Marihuana medyczna w leczeniu schorzeń

W ostatnim czasie obserwujemy rosnące zainteresowanie wykorzystaniem marihuany w medycynie, co jest związane z liberalizacją przepisów w wielu krajach świata. Dostępność marihuany do celów terapeutycznych staje się coraz szersza, co daje nadzieję osobom zmagającym się z różnorodnymi dolegliwościami.

Czym jest marihuana medyczna?

Konopie siewne, znane również jako Cannabis sativa L., należą do rodziny Cannabaceae i są często określane mianem medycznej marihuany lub w potocznym języku, legalnej marihuany. W celach terapeutycznych wykorzystuje się przede wszystkim wysuszony materiał pochodzący z żeńskich kwiatostanów tej rośliny. Substancje aktywne, które odgrywają znaczącą rolę w medycznych zastosowaniach konopi, to przede wszystkim tetrahydrokannabinol (THC) oraz kannabidiol (CBD).

Tetrahydrokannabinol jest związkiem chemicznym, który ma wpływ na działanie psychostymulujące. Jego obecność w organizmie wpływa na modulację układu immunologicznego poprzez działanie immunosupresyjne. Ponadto THC jest znane z właściwości przeciwbólowych, przeciwzapalnych, a także stymulujących i przeciwwymiotnych. Substancja ta stymuluje również apetyt oraz przyczynia się do obniżenia ciśnienia wewnątrzgałkowego, co jest istotne w leczeniu niektórych schorzeń oczu.

Z drugiej strony kannabidiol, czyli CBD, nie wywołuje efektów psychoaktywnych, co odróżnia go od THC. CBD jest cenione za swoje właściwości przeciwbólowe i przeciwzapalne. Dodatkowo ma zdolność do łagodzenia nudności i wymiotów, co może być pomocne w terapii pacjentów poddawanych chemioterapii. Kannabidiol przyczynia się także do redukcji napadów drgawkowych oraz zmniejszenia lęku, co sprawia, że jest on cennym składnikiem w leczeniu różnorodnych zaburzeń neurologicznych i psychicznych.

Różnorodność proporcji THC do CBD w produktach farmaceutycznych pochodzących z konopi ma bezpośredni wpływ na specyfikę działania leku oraz jego potencjalne zastosowania w medycynie. Należy również zwrócić uwagę na terpeny, które są obecne w konopiach i wykazują działanie synergistyczne z kannabinoidami. Efektem tej synergii jest możliwość wzmacniania lub modulowania efektów terapeutycznych suszu konopnego, co jest istotne w kontekście personalizacji terapii i dostosowania jej do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Marihuana medyczna dostępna wyłącznie na receptę

Od 1 listopada 2017 roku w Polsce marihuana medyczna jest dostępna legalnie, a od 17 stycznia 2019 roku można ją nabyć jako surowiec farmaceutyczny. Konieczna jest e-recepta na medyczną marihuanę uzyskana po rzetelnej konsultacji z lekarzem, jeśli ten stwierdzi, że zastosowanie konopi leczniczych jest uzasadnione. Dla niektórych pacjentów stanowi ona jedyną formę ulgi w bólu, łagodzenia objawów padaczki czy nadmiernego napięcia mięśniowego, szczególnie w przypadkach chorób nieuleczalnych lub bardzo ciężkich. Celem stosowania marihuany w medycynie nie jest wywołanie efektów psychoaktywnych, lecz przede wszystkim uśmierzanie dolegliwości i poprawa jakości życia pacjentów. Badania naukowe potwierdzają skuteczność i bezpieczeństwo marihuany w leczeniu, co przyczynia się do rosnącego zainteresowania tym surowcem wśród środowisk badawczych i może prowadzić do odkrycia nowych możliwości jej zastosowania.

Zastosowania marihuany w medycynie

Decyzja o zastosowaniu terapii opartej na leczniczych konopiach jest domeną wyłącznie lekarza, który po dokładnej analizie stanu zdrowia pacjenta oraz historii jego leczenia, może uznać, że jest to uzasadniony krok. Leczenie to nie jest stosowane jako pierwsza linia obrony w walce z chorobą, lecz jako opcja dla osób, które nie uzyskały oczekiwanych rezultatów przy użyciu tradycyjnych metod terapeutycznych. Zanim lekarz zdecyduje się na włączenie medycznej marihuany do planu leczenia, konieczne jest dokładne zbadanie i wypróbowanie wszystkich innych dostępnych opcji terapeutycznych.

Obszerne badania kliniczne dostarczają dowodów na skuteczność medycznej marihuany w łagodzeniu bólu neuropatycznego oraz bólu związanego z nowotworami u pacjentów, którzy nie reagują na konwencjonalne leki przeciwbólowe. Ponadto, wyniki badań sugerują korzyści płynące z zastosowania marihuany w przypadku różnorodnych schorzeń, takich jak oporna na leczenie padaczka, stwardnienie rozsiane, objawy związane z nieswoistymi zapaleniami jelit, a także w niektórych przypadkach depresji. Ujawniono także pozytywny wpływ leczniczych konopi na objawy choroby Parkinsona, zespół Tourette’a oraz na łagodzenie nudności i wymiotów indukowanych przez chemioterapię. Lista schorzeń, w których medyczna marihuana może przynieść ulgę, jest obszerna i ciągle poszerzana o nowe badania dotyczące jej wpływu na inne stany chorobowe.

Prawidłowe stosowanie konopi leczniczych

Susz pochodzący z marihuany medycznej jest przeznaczony wyłącznie do procesu waporyzacji, który stanowi formę inhalacji. Podczas waporyzacji nie dochodzi do spalania, dzięki czemu nie uwalniają się szkodliwe substancje, które są obecne podczas tradycyjnego palenia. Aby przeprowadzić waporyzację, konieczne jest użycie specjalistycznego urządzenia zwanego waporyzatorem. Urządzenie to podgrzewa susz do odpowiedniej temperatury, umożliwiając parowanie i inhalację aktywnych składników zawartych w roślinie. To technika, która wymaga dokładnego omówienia z pacjentem, ponieważ nieprawidłowe wykonanie waporyzacji, czy to przez zastosowanie zbyt niskiej, czy zbyt wysokiej temperatury, może mieć wpływ na efektywność terapii. Właściwe stosowanie waporyzacji jest istotne dla osiągnięcia optymalnych rezultatów leczniczych i minimalizacji potencjalnych ryzyk związanych z nieprawidłowym użyciem suszu medycznego.

Przeciwwskazania do stosowania marihuany medycznej

Stosowanie marihuany w celach leczniczych może być przeciwwskazane dla osób, które nie osiągnęły 25 roku życia, ze względu na potencjalny wpływ na rozwijający się mózg. Osoby zmagające się z niestabilnymi schorzeniami układu krążenia, takimi jak dusznica bądź arytmia, a także te z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, powinny unikać terapii opartej o konopie indyjskie. Kobiety w ciąży oraz matki karmiące piersią również nie powinny stosować tego typu leczenia z uwagi na możliwe ryzyko dla zdrowia dziecka. Alergia na konopie lub ich poszczególne składniki stanowi kolejne ograniczenie. Osoby z niestabilnym stanem psychicznym lub niezdiagnozowanymi zaburzeniami, w szczególności te cierpiące na zaburzenia afektywne dwubiegunowe lub psychozy, powinny być wyłączone z terapii marihuaną. Podobnie, pacjenci z historią uzależnień, zarówno od narkotyków, jak i alkoholu, mogą być narażeni na negatywne skutki stosowania marihuany medycznej.

Wśród działań niepożądanych, które mogą wystąpić w wyniku terapii marihuaną, znajdują się suchość w jamie ustnej, podrażnienie gardła, kaszel, nudności, wymioty, zaburzenia koordynacji ruchowej, zawroty głowy, senność, zmęczenie, a także upośledzenie pamięci krótkotrwałej i zdolności przetwarzania informacji. Może dojść do zmian w percepcji, obniżenia zdolności koncentracji, zwiększenia apetytu, a w przypadku przyjmowania wysokich dawek – do wystąpienia paranoi i lęku. Tachykardia oraz hipotonia ortostatyczna to kolejne możliwe skutki uboczne.

W kontekście marihuany medycznej istotne jest korzystanie z wiarygodnych źródeł informacji, które obiektywnie przedstawiają jej właściwości terapeutyczne. Należy unikać treści reklamowych, które mogą być nachalne i nie zawsze oparte na solidnych podstawach naukowych. Decyzja o rozpoczęciu terapii marihuaną powinna być podjęta przez lekarza specjalistę, a pacjent powinien mieć możliwość świadomego wyboru takiego leczenia. Warto również zachować ostrożność wobec wątpliwych źródeł internetowych, które mogą mieć inne cele niż rzetelne informowanie o terapii marihuaną medyczną.